Athena'nın Güncesi

Adı: Efsane

Orijinal Adı: Legend

Yazarı: Marie Lu

Yayınevi: Pegasus Yayınları

Sayfa Sayısı: 320

Goodreads Puanı: 4.19

Benim Puanım: 2.00

Format: Ciltli

Seri: Legend #1 

Gerçek, Efsane'ye dönüşecek

Bir zamanlar Amerika Birleşik Devletleri'nin batı kıyısı olarak bilinen yerde şimdi Cumhuriyet adında, komşularıyla sürekli savaşan bir ülke vardır. Cumhuriyet'in seçkin sınıfından gelen on beş yaşındaki üstün yetenekli June, askerî bir dehaya sahiptir. İtaatkâr, hırslı ve kendini ülkesine adamış bu genç kız onun uğruna her şeyi yapmaya hazırdır. Fakir bir aileden gelen on beş yaşındaki Day ise ülkenin en çok aranan suçlusu ve bir devlet düşmanıdır. Kendisi gibi asker olan ağabeyi Metias öldürülünce June, Day'in peşine düşer. İnandıkları şeyler uğruna savaşan bu iki gencin kesi?en yolları, onları Cumhuriyet'in karanlık sırlarına götürecektir.

Sürekli herkesten kitabın ne kadar güzel olduğuyla ilgili duyumlar alıyordum ve hatta buna güvenerek bir süre önce seriyi tamamlamış, sonrasında da ilk kitabı okumaya başlamıştım. İlk 100 sayfa çok korkunçtu; oku oku, bir türlü ilerleyemedim sanki. Elim hiçbir şekilde kitaba gitmiyordu ve "Of, bari bunu böyle yapmasaymış," dedirten o kadar çok noktası vardı ki, açıkçası devam etmek de istemiyordum. Sonra instagram hesabım olan athenaninguncesi'nde kitabın başlangıcıyla ilgili bir soru sordum, birçok insan okudukça güzelleşiyor dedi.

Keşke öyle olsaydı.

Okudum, okudum ve okudum fakat hiç güzelleşmedi. Her şey çok mekanikti; karakterlerin ayrı hayatları, karakterlerin birbirine düşman olma sebebi, karakterlerin tanışması, karakterlerin birbiriyle sıkıntılar yaşaması... falan filan diye gider bu. Çok spoiler'a girmek istemediğimden detaya inmeyeceğim fakat kitap bende hiç beklemediğim bir tatminsizlik uyandırdı. O kadar övgüden sonra insan şaşırıyor, "Bu mu o kadar övdükleri kitap?" diye.

Bir distopyada arayabileceğiniz her şey vardı: ergenlikteki bir (ya da bu durumda, iki) ana karakter, iyi görülen ama aslında kötü olan bir düzen, bakıldığında kötü olan ama aslında toplumun iyiliğin isteyen bir isyan, zorbalık, çocukların sınandığı bir test (ya da bazı kitaplarda evlilik), ana karakterin içindeki düzenle ilgili öğrendiği kirli sırlar ve rahatlık ortamından kaçarak isyana katılma.

Ve sanırım tam da bu yüzden sevemedim bu kitabı. Her şey fazla ayarlanmıştı. Karakterlerin ikisi de son derece zekiydi ve "dahi" olarak geçiyorlardı. Detaylara dikkat etmek, şifreleri çözmek, teknolojide ileri bilgi sahibi olmak, gibi unsurlarla da desteklenmişti bu dahi olma durumu fakat yazarın olan biten her şeyi bilmesi ve okuyucuya açıklaması dışında bir deha durumu göremedim ben. Karakterler bana hiç zeki gelmedi; sadece yazar, neyin ne zaman ortaya çıkması gerektiğini çok iyi bildiği için tıkır tıkır işleyen bir kurgu yazmış gibiydi. 

Ayrıca Day ve June arasındaki ilişkinin derinliğine inilmedi. Şimdi düşünüyorum da, kitapta hiçbir şey derinlemesine işlenmedi. Zaten 300 küsür sayfalık bir kitaptı, hani insan "En fazla ne kadar işleyebilir?" diyor ama işte, dediğim gibi, beklentim büyüktü.

Ha, sevmedim mi? Sevdim ama çok değil. Bir kere kaptırdınız mı hızlıca bitirebildiğiniz, sizi çok düşündürmeyecek, ortalama bir kitaptı bence. Belki beklentim çok yüksek olduğundan belki de gerçekten ortalama olduğundan, bilmiyorum, fakat bu kitap beni gerçekten tatmin etmedi. Eğer devam kitaplarını zaten almamış olsaydım seriye devam eder miydim? Pek sanmıyorum.

Not: Bu karakterler 15 yaşında. 15! Ne kadar zeki olurlarsa olsunlar, 15 yaş birinin "ülkenin en çok aranan suçlusu" olması için bence fazla erken. Yani eğer öyleyse, ülkedeki suçlular için üzülürüm ben. Kitapta bu aranma durumunu açıklıyor olabilir ama açıkçası bence pek oturmamış.

Aynı şekilde June! Kız deha, Deneme'sinden 1500 tam puan almış falan ama ona verilen ilk görevin bu kadar hızlı bir şekilde tamamlanmış olmasını anlayabilmiş değilim. Hani bu işi kimse yapamıyordu, hani bu işi yapabilmesi beklenmiyordu? Bu ülke ne durumda, işleri 15 yaşındaki çocuklar hallediyor?