Yorum: Kör Islık - Eyüp Tosun | Athena'nın Güncesi

Adı: Kör Islık

Yazarı: Eyüp Tosun

Yayınevi: Tefrika

Sayfa Sayısı: 128

Goodreads Puanı: 3.89

TANITIM

İnsana ve doğaya ait olan her şey kendine yeni bir ifade alanı yaratıyor Kör Islık’ta. Eyüp Tosun, mekânla birlikte hareket eden duygulara, seslere ve karakterlere hayat veriyor. Kör Islık, beklemenin de varmak olduğunun altını çizen bir ilk kitap.

“Mekan benim kıyafetim gibi. Merdivenlerin eskiyen yanlarını bile bilirim. İnsan nereye basarsa orası kıymetli oluyor. Yara da öyle, nerene gelirse orası kıymetli. Şifa. Metruk dil. Yabancılık. Kesik bir dil türetti modern hayat. Dili- miz yaraymışçasına eksiltili sözcükler. Islıklar körleşti. Hatırlamak namümkün! Hepinizin öksürüşünü biliyorum. Ses dalgalarınız ciğerinizi ele veriyor. Beton sevmeyin, mezarda bile! Çünkü yılan ve haşere için engel yok, korkmayın. Ölüm. Herkese eşit. Sabır, yok kimsede!”

YORUM

“Ezber
Ezzberr
Ezzzberrr
Kainatın sırrı bu değil ki! Ezberlediğini unutur insan.
Bu binanın toprağında;
annem doğmuş,
annemin annesi doğmuş,
annemin annesinin annesi doğmuş.
Unutmuyorum, ez-ber-le-me-dim de ondan.”

Kör Islık, şu zamana kadar okuduğum öykü kitaplarından, anlattığı hikayeler açısından farklı bir kitap oldu. Daha önce pek gitmediğim, hakkında pek okumadığım hayatlar ve insanları okudum. Yeni bakış açıları, farklı deneyimler tattım bu sayede.

Maalesef yazarın üslubuna maalesef pek ısınamadım. Aslında yalın, sakin bir dili ve akıcı, hızlı okunan bir kalemi var. Zor konuları insanı yormayan bir dille aktarıyor okuyucuya. Bu açıdan son derece güzel aslında. Ama yer yer kelime seçimleri hiç hoşuma gitmedi. Bunu bir örnekle anlatmak isterdim ama ne kadar çabalarsam çabalayayım, yazarak anlatabileceğimi düşünmüyorum, çünkü biraz da benimle ilgili bir durum. Konuları itibariyle güçlü öykülerin ellerinden bu gücü alan bazı kelime seçimleri vardı bence. Hoşlandığım bir dil olmadı diyebilirim kısaca.

Kitaptaki en sevdiğim öykü, ilkiydi; “Biraz Hüzünlenir Misiniz, Lütfen?”. Çoğu öyküde olduğu gibi, maalesef bunda da, anlatım diliyle yer yer sıkıntı yaşadım, ama buna rağmen çok hoşuma gitti. Bazı sebeplerden ötürü 14 yaşında ailesinden ayrılmak zorunda kalan, hayatının bir sonraki 60 yılını da aile fotoğrafları çekmeye, anı çekmeye adıyan bir fotoğrafçının öyküsüydü.

Kör Islık’ı okuduğum için mutluyum. Yeni yazarlar okumak isteyenlere; öykü severlere; Türkçe edebiyat meraklılarına; sonunda kitabı sevse de sevmese de, farklı bir şeyler okumaktan keyif alanlara öneririm.

“Konuştukça, yedikçe, işedikçe, paylaştıkça ölürdü insan. Ama hiçbir şey yapmasak da ölüm var. İnsan, ölüme ne kadar güzel yürürse ölüm kendisini o kadar güzel gösterir. Ölümden korkmak değil de ölümü hiç istememek felaket!”